رباعیات ۱۱
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/رباعیات-۱۱

متن رباعیات ۱۱

1. آن دوست که دیدنش بیارید چشم

   بی دیدنش از دیده نیاساید چشم

2. ما را ز برای دیدنش باید چشم

   ور دوست نبینی به چه کار آید چشم

3. *****

4. آن رفته که بود دل بدو مشغولم

   وافکنده به شمشیر جفا مقتولم

5. بازآمد و آن رونق پارینش نیست

   خط خویشتن آورد که من معزولم

6. *****

7. مندیش که سست عهد و بدپیمانم

   وز دوستیت فرار گیرد جانم

8. هرچند که به خط جمال منسوخ شود

   من خط تو همچنان زنخ می خوانم

9. *****

10. من بنده بالای تو شمشاد تنم

    فرهاد تو شیرین دهن خوش سخنم

11. چشمم به دهان توست و گوشم به سخن

    وز عشق لبت فهم سخن می نکنم

12. *****

13. هر گه که نظر بر گل رویت فکنم

    خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم

14. ور بی تو میان ارغوان و سمنم

    بنشینم و چون بنفشه سر برنکنم

15. *****

16. آرام دل خویش نجویم چه کنم

    وندر طلبش به سر نپویم چه کنم

17. گویند مرو که خون خود می ریزی

    مادام که در کمند اویم چه کنم

18. *****

19. گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم

    صوفی شوم و گوش به منکر نکنم

20. دیدم که خلاف طبع موزون من است

    توبت کردم که توبه دیگر نکنم

21. *****

22. من با تو سکون نگیرم و خو نکنم

    بی عارض گلبوی تو گل بو نکنم

23. گویند فراموش کنش تا برود

    الحمد فراموش کنم و او نکنم

24. *****

25. خیزم قد و بالای چو حورش بینم

    وآن طلعت آفتاب نورش بینم

26. گر ره ندهندم که به نزدیک شوم

    آخر نزنندم که ز دورش بینم

27. *****

28. می آیی و لطف و کرمت می بینم

    آسایش جان در قدمت می بینم

29. وآن وقت که غایبی همت می بینم

    هر جا که نگه می کنمت می بینم

30. *****