-
فانوس زرد صبح
-
در زیر طاق مرمری آسمان شکفت
-
کلیل نور او چو به شاخ برهنه ریخت
-
مرغی که خفته بود پرید از کنار جفت
-
تسبیح شب که مهره ی صد ها ستاره داشت
-
در زیر پنجه های تر صبحدم گسست
-
هر مهره اش پرنده شد و بال بر کشید
-
دنیا پر از ترانه شد و خاموشی شکست
-
اما چه شد که پرتو فانوس شعر من
-
دیگر به طاق مرمری خاطرم نتافت
-
اما چه شد که شاخه ی زرد خیال من
-
از نور ارغوانی او بهره ای نیافت
-
اما چه شد که صبح برآمد ولی هنوز
-
بر بال مرغ من ندرخشیده نور روز
-
فانوس زرد صبح
-
در زیر طاق مرمری آسمان شکفت
-
اما چه روی داد که فانوس شعر من
-
چون مرغ نیمه جان نفسی بر کشید و خفت