رباعیات خیام- بخش پنجم : شعرهای با قافیه ز-س-ش-ل
خیام
https://www.sherfarsi.ir/khayyam/قافیه-ز-لام

متن رباعیات خیام- بخش پنجم : شعرهای با قافیه ز-س-ش-ل

1. از جمله رفتگان این راه دراز

   باز آمده کیست تا بما گوید باز

2. پس بر سر این دو راهه آز و نیاز

   تا هیچ نمانی که نمی آیی باز

4. ای پیر خردمند پگه تر برخیز

   و آن کودک خاکبیز را بنگر تیز

5. پندش ده گو که نرم نرمک می بیز

   مغز سر کیقباد و چشم پرویز

7. وقت سحر است خیز ای مایه ناز

   نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز

8. کانها که بجایند نپایند بسی

   و آنها که شدند کس نمیاید باز

10. مرغی دیدم نشسته بر باره طوس

    در پیش نهاده کله کیکاووس

11. با کله همی گفت که افسوس افسوس

    کو بانگ جرسها و کجا ناله کوس

13. جامی است که عقل آفرین میزندش

    صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش

    جامی هست که عقل آن را مورد تحسین قرار می‌دهد. با عشق و علاقه صد بار پیشانی آن را می بوسد

14. این کوزه گر دهر چنین جام لطیف

    می سازد و باز بر زمین میزندش

    روزگار همچون کوزه‌گری است که چنین جام لطیفی را (از خاک) می سازد و پس از ساختن آن را بر زمین می کوبد و به شکل اولیه آن - خاک - در می آورد

16. خیام اگر ز باده مستی خوش باش

    با ماهرخی اگر نشستی خوش باش

17. چون عاقبت کار جهان نیستی است

    انگار که نیستی چو هستی خوش باش

19. در کارگه کوزه گری رفتم دوش

    دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

20. ناگاه یکی کوزه برآورد خروش

    کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

22. ایام زمانه از کسی دارد ننگ

    کو در غم ایام نشیند دلتنگ

23. می خور تو در آبگینه با ناله چنگ

    زان پیش که آبگینه آید بر سنگ

25. از جرم گل سیاه تا اوج زحل

    کردم همه مشکلات کلی را حل

26. بگشادم بندهای مشکل به حیل

    هر بند گشاده شد بجز بند اجل

28. با سرو قدی تازه تر از خرمن گل

    از دست منه جام می و دامن گل

29. زان پیش که ناگه شود از باد اجل

    پیراهن عمر ما چو پیراهن گل