رباعی

رباعی از واژه ربع به معنی چهار تایی گرفته شده است. ای قالب از دو بیت تشکیل شده است که مصراعهای اول و دوم و چهارم هم قافیه هستند. شعر بر وزن «مفعول مفاعلن مفاعیلن فع» که معادل «لاحول و لا قوه الا باالله» است. البته وزن رباعی انعطاف پذیری هایی هم دارد؛ یعنی تغییرات مختصری در هجاها را می پذیرد.

رباعی قالبی برای بیان لحظات شاعرانه یا تامل های کوتاه است. این قالب بیشتر مناسب تامل های فکر مناسب است. نکته مهم در این قالب، نقش مهم مصراع چهارم است که باید ضربه اصلی را بزند و سخن را جمع بندی کرده و به پایان برساند.

رباعی های کهن از لحاظ موضوع به سه دسته تقسیم می شوند؛ رباعی های عاشقانه مثل رباعی های رودکی، رباعی های صوفیانه مثل رباعی های ابوسعید ابوالخیر، عطار و مولوی، رباعی فلسفی مثل رباعی های خیام.